Un ataque inoportuno

Como cada vez que remato un exame, estiven durmindo ata este intre para quitarme esa empanada mental que che queda despois de entregarlle a bazofia en cuestión ao profesor. Esta vez tratouse dun test que, polo visto, a quen traballase un pouco durante todo o curso, non se tería unha valoración negativa das preguntas en branco ou mal contestadas. E ainda que poida parecer extraño, eu estaba nese grupo VIP do bo estudante, con esforzo diario e dedicación plena nos trabalos de grupo- a mera presenza e supervisión dan moitas dores de pota-.

Pero, seguindo o fío da exposición, en vez de aproveitar a coxuntura e pórme a xogar ao "Pito pito", deume unha arroutada de sinceridade e deixei sen contestar aquelas preguntas nas que non tiña nin a máis remota idea. Poderiamos definir este fenómeno paranormal como "ese intre no que a conciencia sae dese lugar de onde nunca tiña que ter saído" e, de feito, abofé que non adoita saír. Foi como se a conciencia non tivese en conta os plans macabros que estivéramos a deseñar cinco minutiños antes e que, a priori, ía utilizar. Ben, non vou a explicarvos aquí como era o método de copia, porque sería moi complicado de sintetizar nun blog e, ademais, non o chegamos a empregar. Só botei man do método máis antigo: a consulta ao do lado, neste caso, ao Sr. Latas.

Pois, como ía dicindo, a conciencia estragoume unhas posibles décimas que podía obter no test ao chou, co que me gusta a min o sistema aleatorio. Por mor dun ataque inoportuno de falsa sinceridade cun mesmo boteino todo a perder. Conclusión: non sexados parvos, queridos amigos. A conciencia traíada a colación- diría o profesor que teño con complexo de Edipo- non serve denada.