miradas que converxen

jueves, 1 de febrero de 2007

RESERVOIR DOGS

Señor Marrón: Sabes de que vai Like a virgin? Dunha rapaza que tolea por un tipo cunha tranca enorme. Toda a canción é unha metáfora sobre as trancas grandes.
Señor Azul: Non, señor. Vai dunha rapaza moi vulnerable, á que foderon moitas veces e que coñece a un tío sensible.
Señor Marrón: Eh? Non te pases de poeta. Iso cóntallo ao teu pai. Like a Virgin non vai dunha rapaza sensible que coñece a un bo tio. Esa é True Blue. Sen dúbida, iso está moi claro.

Señor Laranxa: Cal é True Blue?
Eddie o amable: Non escoitaches True Blue? Foi un exitazo de Madonna. Que pasa? Non escoitas os 40 Principales?
Señor Laranxa: Oes! Non dixen que non a escoitara. Eu só preguntaba de qué vai. Non son o mellor fan de Madonna.
Señor Rosa: Eu paso dela.
Señor Azul: A min gustábame nos comezos con Lucky star e Borderline, pero cando empezou con Papa don´t preach esquecinme.
Señor Marrón: Con tanta carallada, fixéstesme perder o fio do que estaba a dicir. Que era?
(...)
Señor Marrón: ¿Qué carallo estaba a dicir?
Señor Laranxa: Que True Blue vai dun tio, dunha rapaza sensible que coñece a un bo tio e que Like a virgin é unha metáfora de trancas grandes.
Señor Marrón: Vouvos dicir de que vai Like a virgin. Trata dunha putiña que é unha máquina de foder, ou sexa, pola mañá, pola tarde, pola noite..., tranca, tranca, tranca, tranca, tranca.
Señr Azul: Cantas trancas son?
Señor Branco: Unha chea.
Señor Marrón: Entón, un día a tía atópase cun fillo de puta que ten un pirolón. Zas! O tipiño é como Charles Bronson en The great escape. Cava túneles A tipa acaba de atopar a tranca da súa vida e sinte algo que nunca sentira antes: dor. dor, dóelle, dóelle, dóelle. E non debería! Dóelle, porque o paso tiña que estar xa ben aberto. Pero cando lle peta ese cabrón dóelle, igualiño que na primeira vez. A dor lémbralle a máquina de foder, ao que sentiu cando era virxe. De aí, Like a virgin.



Seis gángsters profesionais son contratados por Joe Cabot (Lawrence Tierney) e Eddie Cabot (Chris Penn) para un traballo. Eles non se coñecen entre sí e mantéñense no anonimato, agochados baixo nomes de cores: Sr. Rosa (Steve Buscemi), Sr. Branco (Harvey Keitel), Sr. Laranxa (Tim Roth), Sr. Marrón (Quentin Tarantino), Sr. Azul (Edward Bunker) e Sr. Rubio (Michael Madsen) preparan minuciosamente o roubo a unha xoiería, pero a policía aparece inesperadamente no momento do atraco convertíndoo nunha masacre. Todo fai sospeitar que hai un traidor infiltrado. Reunidos a porta pechada nun vello almacén abandoado, os sobrevivintes enfróntanse entre si tentando descubrir quén os levou a esta situación límite.

Ficha técnica:

Título orixinal: " Reservoir Dogs "
Ano: 1992
Nacionalidade: EEUU
Xénero: Acción
Dirección: Quentin Tarantino
Guión: Quentin Tarantino
Galardóns: Mellor Película Festival Sundance (1992)

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Se dice que tres películas marcaron el rumbo del cine independiente norteamericano de principios de los 90: Clerks (de Kevin Smith), El Mariachi (de Robert Rodríguez) y Reservoir Dogs. Aunque yo incluiría Fargo de los hermanos Coen, a pesar de ser más tardía. Pero de lo que no cabe duda, es de que la más influyente de todas ellas fué la de Tarantino. Tanto es así que todavía, a día de hoy se nota su sombra en muchas películas recientes. Además, sólo hay que ver la fama que ha alcanzado su autor comparada con la de los otros cuatro. Desde mi punto de vista, esta es la mejor película de si filmografía (sin desmerecer a las posteriores, claro :P)

Mafalda dijo...

totalmente de acordo señor "anónimo" xDD

tarde, pero culpliu cabaleiro